Georeizen maatwerk: Reünie van dispuut Proira op Schokland

Het dispuut Proira van studentenvereniging Liber van de Vrije Universiteit vierde het weerzien na 30 jaar met een reünie op Schokland. Hier het verslag.

> V.l.n.r. Roos, Chris, Gillis, Nel, Pieter, Huib, Marleen, Paul, Anneke, Lex, Wim, Ferry, Hans en Kees

Foto: Cees Schrikkema

Door een dichte mist togen we naar Schokland, ons afvragend of we deze dag wel iets zouden kunnen zien!

Paul van Olm ontving ons in het bezoekerscentrum waarvan hij vrijwillig medewerker is. Het was heerlijk warm gestookt; geen overbodige luxe na een zeer informatieve rondleiding door de Gesteentetuin. Hij toonde ons verschillende gesteenten, oorspronkelijk afkomstig van Urk. Het landijs heeft deze stenen vanuit Scandinavië hierheen getransporteerd. In die tijd lag hier een laag ijs van 400 meter hoog!

> Paul van Olm haalt met de grondboor, de zgn. Edelman een monster keileem naar boven. Met HCl toonde hij aan dat er geen kalk in zit.

Foto: Ferry van Elven

Paul nam een grondmonster met een handboor, een zogenaamde Edelman, genoemd naar Pauls’ leermeester, een geoloog/onderzoeker. We sopten voort door dit stukje Schokland dat merkwaardig smal is geweest; niet meer dan 200 meter voor mijn gevoel. Vervolgens gingen we weer terug naar het bezoekerscentrum voor de lunch.

Hierna bezochten we het Schokker museum. Dat was verrassend interessant met allerlei vondsten zoals een skelet van een jager-verzamelaar die hier 4000 jaar geleden was begraven; zo lang is deze plek dus bewoond geweest. Verder zagen we ook botten van beesten als de wolharige neushoorn, de holenbeer en de mammoet. Deze woonden hier in de ijstijd, een gekke gedachte. Wat mij opviel aan het skelet van de jager/verzamelaar was dat de persoon zo groot moet zijn geweest en dat het skelet er zo ontzettend gezond uitzag; stevige botten.

We brachten daarna een bezoek aan de fundamenten van een kerkje aan de zuidpunt van het eiland. Hier stond ooit een verlaten vuurtoren. Het eiland was toen onbewoond. Het verhaal gaat dat hier twee broers gek zijn geworden toen zij in de vuurtoren waren met stormachtig weer, geheel omringd met woelig water waarin de doodskisten dreven en de botten ronddreven omdat het kerkhof was vernield door de golven.

We zagen ook het imposante visserijmonument met hierop de namen van mannen die omgekomen zijn op zee. Velen zelfs nog vrij recent. Een beeld van een vissersvrouw sierde het monument. Zij verbeeldt de weduwe die achterbleef.

> Van linksachter naar rechtsboven: Huib, Aart, Paul, Kees, Chris, Ferr, Wim, Roos, Gillis, Lex, Nel, Hans en Pieter. Op de foto ontbreken: Anneke en Cees (die vertrokken eerder richting Friesland) en Marleen.

En tot slot: het culinaire hoogtepunt van de dag. Een fantastisch diner bij restaurant ‘Het Achterhuis’ op Urk.

Het was een hartverwarmende dag, ondanks de koude. Fijn om oude vrienden weer te zien en onder kundige leiding meer en meer onder de indruk te raken van dit werelderfgoed. Paul ontzettend bedankt voor de voorbereiding en uitvoering en de exclusieve gastvrijheid in het bezoekerscentrum!

Ferry van Elven en Huib van der Donk